Ihr Browser ist veraltet. Bitte aktualisieren Sie Ihren Browser auf die neueste Version, oder wechseln Sie auf einen anderen Browser wie ChromeSafariFirefox oder Edge um Sicherheitslücken zu vermeiden und eine bestmögliche Performance zu gewährleisten.

Zum Hauptinhalt springen

Wenn die Sprache s Chalb macht

Si händ nüüt hei praacht ussert vier blutti Chnüü.

Dem chalberet na de Mälchschtuel.

Er isch nöd hinder em Haag füregschloffe.

D Wält isch en eewige Höiet.

Bisig schlüüfft na mängi Muus in en anders Loch.

S isch em wider en Röiff aab.

Mit diine Bäine rüer i na Nussen abe.

Dä ghöört s nächscht Jaar de Gugger nüme rüeffe.

D Zää tüend em nüme wee.

Da isch d Hebamm au nüme gschuld.

Dä rüert de Bängel hööch.

Er hät em s Mösch putzt.

Er trait de Chopf über em Huet.

Er hät Schpatze under em Huet.

Er schtellt de Chambe.

Sii verschniidt d Wääe.

Er laat sich nöd a de Zääne la töggele.

Si sind i de sibete Suppe es Tünkli verwandt.

En Maa und en Hund chasch gwööne, aber e Frau und e Chatz nööd.

Es Chalb git na e Chue, aber en Esel bliibt en Esel.